W niniejszym artykule opisujemy przypadek 70-letniego mężczyzny, u którego zdiagnozowanie oponiaka mózgu było utrudnione przez zakażenie SARS-CoV-2. Pacjent, zaszczepiony prze-ciwko COVID-19 dwukrotnie preparatem AstraZeneca, został przyjęty do Szpitala Tymczaso-wego nr 2, Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Białymstoku, z pozytywnym wynikiem testu PCR na obecność wirusa SARS-CoV-2. Stan ogólny pacjenta był dobry, ale zgłaszał znaczną redukcję ostrości widzenia w lewym oku oraz bóle głowy. Wykonano szereg badań oku-listycznych, które nie wyjaśniły przyczyny tak znacznego obniżenia ostrości widzenia. W trak-cie hospitalizacji zaobserwowano nieprawidłową reakcję źrenicy na światło oka lewego, co spowodowało poszerzenie diagnostyki o badania obrazowe (TK i MRI). Tomografia kompute-rowa oraz rezonans magnetyczny ujawniły rozległe izointensywne obszary w przednim dole czaszki, sugerujące obecność oponiaka. Postawianie ostatecznej diagnozy i wyjaśnienie przy-czyny pogorszenia widzenia okiem lewym skutkowało przeniesieniem na oddział neurochirurgii w celu przeprowadzenia leczenia operacyjnego. Przypadkowo wykryta bezobjawowa infekcja SARS-CoV-2 przyspieszyła diagnostykę okulistyczno-neurologiczną, jednakże diagnoza CO-VID-19 może maskować prawidłową interpretację innych objawów choroby.