ABSTRACT
Persistent infection with oncogenic Human papillomavirus (HPV) types can lead to neoplasms involving urogenital and laryngeal tumors, which account for approximately 5% of all cancers worldwidely. Effective measures to reduce the morbidity and mortality associated with HPV cancers are regular examinations including the Papanicolaou test and preventive vaccination.
However, despite the registration of the first HPV vaccine already in 2006, there is still huge disparity in the vaccination coverage between countries. In Poland, vaccination coverage is still very low in comparison to other European Union countries (only a few percent). Constraints exist on the part of the state and health system organizations, as well as in the attitudes of health professionals and parents. One of the primary factors influencing the decision to vaccinate against HPV is the presence of the vaccine in The National Immunization Program, while often with financial support. Formalization of vaccination also forces physicians to be more attentive to informing and recommending immunization, increasing their level of education. The role of medical workers is crucial from a social point of view. For parents, an adequate discussion with the physician is a vital factor influencing HPV vaccination decisions. At the same time, health care workers express the need to change their work organization due to insufficient time for health promotion and prophylaxis during visits. A thorough understanding of the barriers can allow for the development of effective strategies to increase vaccination coverage.

STRESZCZENIE
Przetrwałe zakażenie onkogennymi typami wirusa brodawczaka ludzkiego może prowadzić do rozwoju nowotworów układu moczowo-płciowego i krtani, które stanowią około 5% wszystkich nowotworów na świecie.
Skutecznymi środkami zmniejszającymi zachorowalność i śmiertelność związaną z nowotworami HPV są regularne badania, w szczególności cytologiczne i szczepienia ochronne.
Jednak pomimo zarejestrowania pierwszej szczepionki przeciwko HPV już w 2006 roku, nadal istnieją ogromne różnice w wyszczepialności w poszczególnych krajach, a w Polsce jest ona bardzo niska i sięga kilku procent.
Ograniczenia występują zarówno po stronie Państwa i organizacji systemu ochrony zdrowia, jak i w postawach jej Pracowników oraz rodziców. Jednym z podstawowych czynników wpływających na decyzję o zaszczepieniu dzieci przeciw HPV jest wpisanie szczepionki do Narodowego Programu Szczepień, z równoczesnym wsparciem finansowym. Formalizacja statusu szczepienia wymusza na lekarzach większą staranność, konieczność informowania i zalecania szczepień ochronnych, podnosząc poziom ich wykształcenia. Rola pracowników medycznych jest kluczowa z punku widzenia społecznego. Dla rodziców istotnym czynnikiem wpływającym na decyzje o szczepieniu HPV jest odpowiednia rozmowa z lekarzem. Równocześnie pracownicy opieki zdrowotnej wyrażają potrzebę zmiany organizacji pracy z uwagi na niedostateczny czas na promocję zdrowia i profilaktykę podczas wizyt. Dokładne zrozumienie tych barier może pozwolić na opracowanie skutecznych strategii zwiększania wyszczepialności.