WSTĘP. Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, która dotyczy milionów osób na świecie, a powikłania przez nią powodowane w wielu przypadkach prowadzą do pogorszenia jakości życia pacjentów. Dodatkowym czynnikiem wpływającym negatywnie na jakość życia badanych jest niepełnosprawność, która w wielu przypadkach orzekana jest z powodu zachorowania na cukrzycę.
CEL PRACY. Celem pracy było poznanie wpływu niepełnosprawności na deklarowaną jakość życia u pacjentów z cukrzycą oraz porównanie odsetka osób z orzeczoną niepełnosprawnością z określeniem jej stopnia wśród osób z cukrzycą typu 1 i 2.
MATERIAŁ I METODY. Do przeprowadzenia powyższego badania wykorzystano kwestionariusz jakości życia skonstruowany przez WHO (WHOQOL-Bref) oraz kilka autorskich pytań. Ankieta została umieszczona na portalu społecznościowym Facebook. Wypełniło ją 139 respondentów, z czego 113 (81,3%) ankietowanych chorowało na cukrzycę typu 1, a 26 (18,7%) na cukrzycę typu 2.
WYNIKI. Subiektywna ocena jakości życia w całej grupie badanych była umiarkowana i wyniosła 3,5 ± 0,9 (w skali od 1 do 5). Średni wynik domeny fizycznej kwestionariusza WHOQOL-Bref wynosił 48,9 ± 13,1, domeny psychologicznej 55,2 ± 13,5, domeny społecznej 60,8 ± 22,1 a domeny środowiskowej 54,6 ± 14,5. U 56,8% (79) respondentów orzeczono niepełnosprawność. Największy odsetek stanowiła niepełnosprawność stopnia umiarkowanego 46 (58,2%). Statystycznie częściej orzekano niepełnosprawność u chorych na cukrzycę typu 1 w porównaniu do grupy chorych z cukrzycą typu 2 (67,3% vs. 11,5%; p<0,001). Wykazano bardzo słabą korelację pomiędzy czasem trwania cukrzycy, a poszczególnymi domenami kwestionariusza WHOQOL-Bref (r w przedziale od –0,107 do –0,017; p>0,05). Subiektywna jakość życia oraz poziom zadowolenia ze swojego zdrowia był umiarkowany w grupie chorych z cukrzycą typu 1 i orzeczoną niepełnosprawnością (3,5 ± 0,9) oraz bez (3,4 ± 0,9) i w grupie osób z cukrzycą typu 2 bez orzeczonej niepełnosprawności (3,7 ± 0,8). Średnie wyniki poszczególnych domen kwestionariusza WHOQOL-Bref były bardzo zbliżone u osób z cukrzycą typu 1 zarówno z orzeczeniem o niepełnosprawności (domena fizyczna 49,0 ± 13,6; domena psychologiczna 55,3 ± 13,7; domena społeczna 61,1 ± 22,8; domena środowiskowa 54,0 ± 14,7) jak i bez (domena fizyczna 48,8 ± 14,0; domena psychologiczna 55,4 ± 13,9; domena społeczna 63,1 ± 23,3; domena środowiskowa 55,4 ± 14,9), oraz u osób z cukrzycą typu 2 (domena fizyczna 49,8 ± 10,4; domena psychologiczna 56,3 ± 12,1; domena społeczna 59,8 ± 19,1; domena środowiskowa 57,7 ± 11,4).
WNIOSKI. Z powyższej pracy wynika, że częściej orzekano niepełnosprawność u chorych z cukrzycą typu 1 niż typu 2. Orzeczenie o niepełnosprawności w grupie pacjentów z cukrzycą typu 1 nie wpływa na jakość życia badanych w porównaniu do osób z cukrzycą typu 1 i 2 bez orzeczenia.