Slackia exigua jest Gram-dodatnią, asacharolityczną pałeczką beztlenową pierwotnie sklasyfikowaną jako Eubacterium exiguum. Czynniki wirulencji S. exigua nie są dokładnie poznane. Celem badania była ocena potencjału chorobotwórczego bakterii. Do analizy włączono przypadki zakażeń S. exigua zidentyfikowane w naszym laboratorium przyszpitalnym. Analizowano także piśmiennictwo, aby podsumować opublikowane informacje na temat S. exigua, dane kliniczne, dane z zakresu diagnostyki oraz leczenia infekcji wywołanych przez tę bakterię beztlenową. S. exigua została wyizolowana od jedenastu chorych z ciężką postacią zakażenia, wszyscy pacjenci wymagali leczenia w szpitalu. U dziewięciu osób rozpoznano przewlekłe zakażenie w układzie stomatognatycznym. U dwóch pacjentów zdiagnozowano infekcję skóry. S. exigua jest składnikiem mikrobioty człowieka, jednakże może powodować zakażenia oportunistyczne, szczególnie w następstwie translokacji poza miejsce naturalnego występowania. Krytyczna analiza literatury pozwala wskazać, że S. exigua może powodować bakteriemię, zapalenie opon mózgowych, martwicę tkanek, zakażenie okołowszczepowe oraz zapalenie kości i szpiku. Badania lekowrażliwości wskazują, że S. exigua jest wrażliwa in vitro na antybiotyki stosowane w leczeniu zakażeń wywołanych bakteriami beztlenowymi. Interpretacja wyników testów wrażliwości na antybiotyki, wolno rosnących in vitro i rzadziej wywołujących zakażenia bakterii, np. S. exigua opiera się na dodatkowych wytycznych Europejskiego Komitetu ds. Testów Wrażliwości na Antybiotyki (EUCAST) uwzględniających oznaczanie lekowrażliwości dla grup drobnoustrojów, dla których nie opracowano wartości granicznych.