Prokreacja rozumiana jako wytwarzanie potomstwa, jak również przedłużanie istnienia gatunku, jest dla człowieka, tak jak dla innych organizmów żywych jedną z podstawowych funkcji życiowych. Właśnie dlatego przez tysiące lat nierozwiązany problem zaburzeń fizjologicznego procesu rozmnażania był dotkliwym problemem dla człowieka, przy uwzględnieniu społecznych, psychologicznych i emocjonalnych następstw tego zaburzenia. W kontekście tysięcy lat badań nad funkcjonowaniem układu rozrodczego - 25 lipca 1978 r. można uznać za niezapomnianą datę dla świata nauki. Wspomnianego dnia, o godzinie 23:47, na świat przyszła Louise Brown – pierwsze dziecko “poczęte w laboratorium” w wykorzystaniem zapłodnienia pozaustrojowego – in vitro (IVF). Chwila ta stanowiła zwieńczenie niezliczonych wysiłków wielu naukowców, niemniej jednak kluczową rolę w sukcesie zapłodnienia pozaustrojowego odegrał duet Patricka Steptoe i Roberta Edwardsa. Bezsprzecznie był to kamień milowy, uważany za jedno z najważniejszych odkryć medycznych XX wieku. U podstaw narodzin pierwszego “dziecka z probówki” leżą efekty badań prowadzonych symultanicznie m. in. na terenie Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Australii. Louise Brown nazwano “Dzieckiem Stulecia”, a fakt jej narodzin został zrównany pod względem wagi i znaczenia dla świata nauki z osiągnięciami takimi jak odkrycie szczepionki czy penicyliny.