ABSTRACT
INTRODUCTION. Surgical site infections (SSIs) in patients undergoing orthopedic surgeries limit the success of the treatment, and implant-related infections are considered one of the most difficult complications for treatment (1). Controlling the SSI risk factors opens an opportunity for proper assessment of the risk of SSI and how difficult it can be to avoid infection.
AIM OF THE STUDY. Determination of factors associated with the risk of surgical site infection in patients undergoing orthopedic surgery.
MATERIAL AND METHODS. The work is based on a retrospective analysis of medical records of 4,314 patients undergoing orthopedic surgery in the traumatology and orthopedic surgery department of the City Hospital in Zabrze in 2014-2017.
RESULTS. Surgical site infection has been diagnosed in 187 (4.3%) patients. A number of significant predictors of SSI have been revealed: body mass index with a 9% increase in the risk of SSI for each increase in BMI by 5kg/m2, positive history of orthopedic and non-orthopedic procedures in the past, with an increase in risk by 32% and 14%, respectively, waiting time in the ward for surgery, with an increase in the risk of SSI by 19% for each extension of hospitalization by 5 days, planned procedure and implantation endoprosthesis compared to osteosynthesis increased the risk by 15% and 9%, respectively. The only significant factor reducing the risk of SSI was the increased consumption of hand disinfectant. Here, for every 10 ml of increased consumption of this preparation, the risk of SSI was reduced by 28%.
CONCLUSIONS. 1. The SSI risk is related to both factors that can be modified and factors that cannot be changed. 2. Promotion of hand disinfection among hospital staff should become a priority in the prevention of nosocomial infections in every healthcare facility.

STRESZCZENIE
WSTĘP. Zakażenia miejsca operowanego (ZMO) u pacjentów chirurgii urazowo-ortopedycznej ograniczają powodzenie ich leczenia, a infekcje związane z implantem uznawane są za jedno z najtrudniejszych do leczenia powikłań. Kontrola czynników ryzyka wystąpienia ZMO daje szansę właściwego szacowania ryzyka wystąpienia ZMO i uświadamia, jak bardzo trudne może być uniknięcie zakażenia.
CEL PRACY. Celem pracy było ustalenie czynników związanych z ryzykiem zakażenia miejsca operowanego u pacjentów poddanych zabiegowi ortopedycznemu.
MATERIAŁ I METODY. Praca opiera się na retrospektywnej analizie dokumentacji medycznej 4314 pacjentów poddanych zabiegowi ortopedycznemu w oddziale chirurgii urazowo-ortopedycznej Szpitala Miejskiego w Zabrzu w latach 2014-2017.
WYNIKI. U 187 (4,3%) pacjentów rozpoznano zakażenie miejsca operowanego. Ujawniono szereg istotnych predyktorów ZMO: indeks masy ciała z 9% przyrostem ryzyka ZMO na każdy wzrost BMI o 5 kg/m2, pozytywny wywiad zabiegów ortopedycznych i nieortopedycznych w przeszłości ze wzrostem ryzyka odpowiednio o 32% i 14%, czas oczekiwania w oddziale na zabieg ze wzrostem ryzyka ZMO o 19% na każde wydłużenie hospitalizacji o 5 dni, tryb planowy zabiegu jak i zabieg wszczepienia endoprotezy w porównaniu do osteosyntezy zwiększał ryzyko odpowiednio o 15% i 9%. Jedynym istotnym czynnikiem zmniejszającym ryzyko ZMO okazało się zwiększone zużycie środka do dezynfekcji dłoni przez personel oddziału. Na każde 10 ml zwiększonego zużycia tego preparatu, ryzyko ZMO zmniejszało się o 28%.
WNIOSKI. 1. Ryzyko ZMO związane jest zarówno z czynnikami poddającymi się modyfikacji, jak i czynnikami nie dającymi się zmieniać. 2. Promocja dezynfekcji dłoni wśród pracowników szpitala powinna stać się priorytetem programu zapobiegania zakażeniom szpitalnym w każdej placówce ochrony zdrowia.