WSTĘP. Różyczka jest wirusową chorobą zakaźną, a jedynym rezerwuarem wirusa jest człowiek. W 2020 roku wszystkie kraje członkowskie WHO prowadziły nadzór epidemiologiczny nad różyczką, a niemal wszystkie (99%) miały dostęp do badań w kierunku różyczki w laboratoriach działających w ramach WHO Global Measles and Rubella Laboratory Network. CEL PRACY. Celem pracy jest ocena sytuacji epidemiologicznej różyczki w Polsce w 2021 r. w porównaniu do sytuacji w latach poprzednich, z uwzględnieniem okresu pandemii. MATERIAŁ I METODY. Ocenę sytuacji epidemiologicznej przeprowadzono w oparciu o przegląd danych z biuletynu ,,Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce w 2021 roku” (5), zaś oceny stanu uodpornienia populacji dokonano na podstawie danych z biuletynu ,,Szczepienia Ochronne w Polsce w 2021 roku” (6). Klasyfikacji przypadków dokonano w oparciu o definicję stosowaną w nadzorze w 2021 r. (7). Wykorzystane zostały również dane z systemu nadzoru epidemiologicznego „EpiBaza”. WYNIKI. W 2021 r. zarejestrowano 50 przypadków różyczki, o 48 przypadków mniej niż w 2020 r. (98 przypadków). Odnotowano również spadek zapadalności do 0,13 na 100 tys., w porównaniu do 0,26 na 100 tys. w 2020 r. Najwyższą zapadalność, niezależnie od płci i środowiska zamieszkania, odnotowano w grupie wieku 0-4 lata (1,23 na 100 tys.). W 2021 r. nie zanotowano przypadków zespołu różyczki wrodzonej. PODSUMOWANIE I WNIOSKI. W 2021 r. w Polsce odnotowano spadek liczby zachorowań na różyczkę, co mogło być wynikiem pandemii COVID-19 i wprowadzonych obostrzeń. Ponadto różyczka była rejestrowana w 99% na podstawie rozpoznań klinicznych, bez wymaganego potwierdzenia laboratoryjnego, co oznacza możliwość zarejestrowania innych chorób wysypkowych jako różyczki.