ABSTRACT

INTRODUCTION. Scabies is a parasitic skin disease caused by Sarcoptes scabiei. About 200 million casesworldwide each year in people of all ages are reported.
AIM OF STUDY. Retrospective analysis of records of patients hospitalized at the Department with scabies.
MATERIALS AND METHODS. Six-year retrospective analysis of medical records of patients hospitalized with scabies at the Department of Dermatology. Gender, age of patients, comorbidities, clinical course of the disease and treatment were considered.
RESULTS.  In this period 193 patients were hospitalized with scabies, 96 females (49.7%) and 97 males (50.3%), including 33 children (17%). Mean age of patients was 52.9. Skin lesions persisted 142 days in average; reoccurrence was noted in 14% of cases. Lesions were observed most often in winter (31%). The most common manifestations were erosions (80.8%), excoriations (73.6%), papules (72.6%) and crusts (24.3%), localized mainly on trunk (92%), lower (91%) and upper (86%) limbs. 181 patients (93.8%) reported pruritus which intensified at night in 35.8%. Previous contact with people with scabies reported 41 patients (21%). The most
common comorbidity was hypertension, diabetes mellitus and coronary heart disease. Accompanying dermatoses were eczema, secondary superinfection and psoriasis. 85 patients (44%) were overweight or obese. Patients received mostly topical permethrin (57%), crotamiton (29%), glicocorticosteroids (73%) and antibiotics (11%), also oral antihistamines (91%).
CONCLUSIONS. Analysis revealed more frequent occurrence in adults with no evident sex prevalence. Greater incidence in winter may be caused by people’s tendency to spend more time indoors closer to each other at this time of year. Pruritus, the most common subjective symptom, typically worsens at night.

STRESZCZENIE

WSTĘP. Świerzb jest pasożytniczą chorobą skóry spowodowaną przez świerzbowca ludzkiego. Na świecie odnotowuje się 200 milionów przypadków rocznie u ludzi w każdym wieku.
CEL PRACY. Analiza retrospektywna dokumentacji pacjentów hospitalizowanych w Klinice z powodu świerzbu.
MATERIAŁY I METODY. Analizie poddano dokumentację medyczną pacjentów hospitalizowanych z powodu świerzbu w Klinice w latach 2010-2016. Analizowano wiek pacjentów, choroby współistniejące, przebieg kliniczny choroby oraz zastosowane leczenie.
WYNIKI. Hospitalizowano 193 pacjentów ze świerzbem, 96 kobiet (49,7%) i 97 mężczyzn (50,3%), w tym 33 dzieci (17%). Średni wiek pacjentów wynosił 52,9 roku. Zmiany skórne utrzymywały się średnio 5 miesięcy; nawroty odnotowano w 14% przypadków. Objawy dermatozy występowały najczęściej zimą i wiosną. Najczęstszymi objawami były nadżerki (80,8%), przeczosy (73,6%), grudki (72,6%) i strupy (24,3%), zlokalizowane przeważnie na tułowiu (92%), kończynach dolnych (91%) i górnych (86%). U 181 pacjentów (93,8%) wystąpił świąd, nasilający się w nocy u 35,8% z nich. Najczęstszą chorobą współistniejącą było nadciśnienie tętnicze, cukrzyca i choroba wieńcowa. Wśród towarzyszących dermatoz odnotowano wyprysk, nadkażenie bakteryjne oraz łuszczycę. 85 pacjentów (44%) miało nadwagę lub było otyłymi. Większość pacjentów leczono miejscowo permetryną (57%), krotamitonem (29%), glikokortykosteroidami (73%) oraz antybiotykami (11%) i doustnymi lekami przeciwhistaminowymi (91%).
WNIOSKI. Analiza ujawniła częstsze występowanie świerzbu u dorosłych bez wyraźnej przewagi płci. Większa liczba przypadków występujących zimą może mieć związek z częstszym pozostawaniem ludzi w domu i w bliższej wzajemnej styczności o tej porze roku. Świąd jest najczęstszym objawem subiektywnym, który typowo nasila się w nocy.