Wprowadzenie: Do czasu wybuchu epidemii SARS-CoV-2 usługi telemedyczne w zakresie opieki nad osobami żyjącymi z HIV w Polsce nie były objęte powszechnym ubezpieczeniem zdrowotnym. Dlatego doświadczenie w tej formie świadczenia opieki zdrowotnej jest niewielkie i wymagają oceny akceptacji przez pacjentów. Cel: Naszym celem było poznanie opinii osób żyjących z HIV na temat pierwszego powszechnego zastosowania telemedycyny w opiece nad osobami z HIV w Polsce. Materiał i metody: W badaniu stosowano ankiety składające się z modułu jakościowego (przeprowadzonego za pomocą wywiadów online przy użyciu techniki Computer-Assisted Web Interview) i modułu ilościowego (20 pytań, w tym pięć pytań otwartych i 15 pytań zamkniętych). W dystrybucji zaproszeń uczestniczyły cztery organizacje pozarządowe wspierające osoby żyjące z HIV w Polsce. Wyniki: 156 respondentów udzieliło odpowiedzi, 25% kobiet, 58% miało ponad 50 lat, 84% i 53% było heteroseksualnych. Większość respondentów została zdiagnozowana w publicznej placówce medycznej (51%) lub anonimowo (32%). 77/156 (49,3%) respondentów miało opinię na temat telemedycyny, z czego 22/77 (28,6%) odpowiedziało, że ich zdaniem telemedycyna ma przyszłość, a 29/77 (19%), że tak, ale pod pewnymi warunkami (stanowi to 66,2% osób mających opinię). 26/77 (33,8%) respondentów wskazało, że ich zdaniem telemedycyna nie ma przyszłości. Respondenci, którzy mieli negatywną opinię, częściej pochodzili z terenów wiejskich i mieli niższy poziom wykształcenia. W modelach regresji logistycznej posiadanie wykształcenia podstawowego zwiększało prawdopodobieństwo braku opinii ponad pięciokrotnie (OR = 5,37 [2,44 do 11,82], P< 0,0001). Czynnikami zmniejszającymi prawdopodobieństwo braku opinii były trudności w uzyskaniu wizyty (0,35 [0,15 do 0,81], P=0,01) i dostęp wyłącznie do telemedycyny (0,20 [0,06 do 0,72], P=0,01). Wnioski: Chociaż ponad 60% respondentów mających opinię wskazało potencjał telemedycyny w opiece nad osobami z HIV, połowa z nich wskazała konkretne warunki konieczne do jej wprowadzenia. Ocena leczenia HIV za pośrednictwem telemedycyny, a także akceptacja tej formy opieki przez pacjentów i dostawców musi być nadzorowana i korygowana w odniesieniu do zgłaszanych przez pacjentów miar wyników.