Wprowadzenie: Tężec jest chorobą zakaźną wywoływaną przez bakterię Clostridium tetani, produkującą neurotoksynę (tetanospazminę) powodującą porażenia spastyczne. Chorobie tej można zapobiegać tylko przez szczepienia. Zachorowania na tężec są bardzo rzadkie w krajach UE, w których chorują głównie osoby powyżej 60 r.ż. Tężec jest poważnym problemem zdrowotnym w krajach o niskim stanie zaszczepienia i złych warunkach higienicznych, szczególnie istotnym problemem w tych krajach jest tężec noworodków. W Polsce zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych obowiązkowe szczepienia przeciw tężcowi powinny otrzymać dzieci i młodzież do ukończenia 19 r.ż., natomiast osobom dorosłym zalecane są dawki przypominające szczepionki co 10 lat. Cel: Celem pracy była ocena sytuacji epidemiologicznej tężca w Polsce w latach 2020-2022. Materiał i metody: Oceny sytuacji epidemiologicznej tężca w Polsce w latach 2020-2022 dokonano na podstawie interpretacji danych z biuletynów rocznych ,,Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce” za lata 2020-2022 oraz biuletynów ,,Szczepienia ochronne w Polsce” za lata 2020-2022 oraz danych z indywidualnych raportów epidemiologicznych o zachorowaniach rejestrowanych w systemie „Epibaza”. Wyniki: W 2020 r. w Polsce zarejestrowano 2 przypadki tężca, w 2021 r. – 5 przypadków, w 2022 r. również 5 przypadków. Zapadalność ogółem w 2020 r. wyniosła 0,005 na 100 tys. mieszkańców, a w latach 2021 i 2022 – 0,013 na 100 tys. i była niższa w porównaniu z medianą za lata 2015-2019 (0,031). W latach 2020-2021 wszystkie zgłoszenia dotyczyły osób hospitalizowanych, natomiast w 2022 r. jedna osoba była leczona ambulatoryjnie. Nie odnotowano zachorowań u osób poniżej 30 r.ż. Wnioski: W Polsce w latach 2020-2022 obserwowano spadek liczby zgłoszonych zachorowań na tężec w porównaniu z wcześniejszymi latami. Sporadyczne zachorowania na tężec w Polsce odnotowywane są głównie w starszych grupach wieku, ale występują także wśród osób dorosłych poniżej 60 r.ż. Można je powiązać z brakiem szczepień przypominających u osób dorosłych.