Wprowadzenie: Tularemia jest chorobą odzwierzęcą wywoływaną przez bakterię Francisella tularensis. Może przyjmować różne postaci kliniczne, jednak w Polsce dominuje postać wrzodziejąco-węzłowa i węzłowa tularemii. Jedną z dróg zakażenia F. tularensis jest ukłucie przez kleszcza lub owada. Pacjent może nie wykazywać żadnych objawów lub zgłaszać objawy grypopodobne i bolesne guzki w sąsiedztwie miejsca ukłucia. W diagnostyce różnicowej powiększenia węzłów chłonnych, któremu towarzyszą objawy grypopodobne, należy uwzględnić tularemię, zwłaszcza na terenach endemicznych. Zapalenie węzłów chłonnych zwykle wymaga interwencji chirurgicznej i często jest nieskutecznie leczone antybiotykami beta-laktamowymi przed potwierdzeniem rozpoznania tularemii. Cel: Celem pracy jest przedstawienie epidemiologii i obrazu klinicznego tularemii na obszarze endemicznym, na którym kleszcze są istotnym wektorem zakażenia F. tularensis. Materiał i metody: Przeprowadziliśmy analizę raportów epidemiologicznych i dokumentacji medycznej pacjentów z terenu powiatu hajnowskiego z lat 2014-2022. Przedstawiamy opis trzech pacjentów z opisywanego terenu endemicznego, u których potwierdzono tularemię pod postacią węzłową w 2022 r. Wyniki: Stwierdziliśmy duże lokalne narażenie na zakażenie Francisella tularensis w gminie Narewka, zasadniczo zgodne z sezonowością aktywności kleszczy i aktywności człowieka na świeżym powietrzu. Wnioski: Lekarze pracujący na terenach endemicznych powinni rutynowo uwzględnić tularemię w diagnostyce objawów grypopodobnych przebiegających z limfadenopatią u chorych narażonych na pokłucie przez kleszcze i owady w miesiącach letnich i wczesno-jesiennych. Wczesna diagnostyka i zastosowanie celowanej antybiotykoterapii są podstawą skutecznego leczenia tularemii.